Tükeniş

Ne büyük beklentim vardý senden
Aþýlmaz denizleri beraber aþacaktýk
Hani ben sen demekti, sen de ben
Meðer hepsi birer yalanmýþ
Çok güvenmiþtim sana
Beraber çýkmýþtýk bu yola
El ele gönül gönüle
Hani çocuklarýmýz olacaktý
Kýz olsun oðlan olsun diye
Kavga ederdik bilirmisin
Ben sevgiyi ,mutluluðu çok istedim
Zaman zaman
Izdýrap veren acýlara katlandým
Ýçime attým yine olmadý
Ýlk önceleri beni çok sevdin
En az benim seni sevdiðim kadar
Bundan eminim
Ama sonralarý
Birþeyler olmaya baþladý
Sana
Bu ölümsüz sandýðýmýz aþkýmýza
Kahrolasý eller mani oldu
Sonunda sabrýmý tükettin
Ýkimizide büyük bir girdaba soktun
Mutluluðumuzu kýskanan elleri sevindirdin
Küçük sevimli bir oyuncak oldun
Hiç þüphem yok ki;
Sevinçten bir zil takýp oynamadýklarý kaldý
Haksýz olmana raðmen seni affettim
Almaya geldim bir ümitle, naza çektin kendini
Çok piþmansýn
Söndürülmesi imkansýz ateþler
Ýçinde cayýr cayýr kavruluyorsun
Utanmadan
Sevindirdiðin elleri araya sokup
Birde benimle barýþmak istiyorsun
Ben mutluluðu,aþký,sevgiyi seçtim
Sen ise hýrsýzlýðý ahlaksýzlýðý,
Arkamdan hançerledin beni
Kýsacasý;
Kendin ettin kendin buldun ...
Sosyal Medyada Paylaşın: