GÜNEŞE PRANGA
Güneþe pranga vurulmuþ,
Üþüyor Kâinat
Ýnliyor titriyor, azapta yer-gök!
Bir dehþet ki, gürlemeler...
Kýzýlca kýyamet kuþatmýþ,
Buzdan alevler sarmýþ Semâyý
Aðlýyor gök kubbe;
Sele dönmüþ saðanak-saðanak gözyaþý...
Titrer bir serçe kuþ, avucumda;
Sanýrsýn,
Yaþanan dehþet’tendir korkusu...
...
Hep bir yanýlgýda teþhis-tedâvi
Oysa hedef belli, yönü Semâvi,
Küçücük yürekte O’nu arayýþ...
...
Bir yüreðin yýkýmýndan büyük afet olur mu?
Minicik yüreðinde;
Bir yüreðin depremidir, titreten...
Batsýn gök kubbe, çöksün!
Ýster yansýn, sel alsýn!
Köklerinden sökülsün,
Yapraklarý yel alsýn!
Yaðmurlar urgan olsun,
Zarif boynunda;
Gelirse gelsin ölüm!
Kimin umurunda...
Deðil midir içinde küre-i arz, yüreðin?
Deðil midir;
Tüm varlýklarýn sýðýnaðý
Bir avuç serçe yürek;
Derinliði, kuþatýmý sýnýrsýz...
Ürkecekse,
Kendi ürksün kâinat;
Mekânsýz,
Sahipsiz,
Iþýksýz kalmaktan...
*
Nerede farkýndalýk, nerede algý!
Hep deðiþik tellerden vurulur çalgý...
Oysa;
Tek dil vardýr bildiði, bunda göstermez zaaf
Ýki hecelik sözcük, gerisi lâf-ý güzaf...
02.09.2011 / Metanet Yazýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.