ayak uçlarýma düþen bir karanlýktýr hasretin gün ýþýðý misali gözlerin düþerken gözlerimin ufkuna anlayamadým seni baðýþla beni ölmek bu mudur? belki de sen anlatamadýn bana
sen hiç kendi bedenini omuzuna yüklenmiþ bir ceset gördün mü? gecenin karanlýðýna karýþýp yavaþça ayaklarýný sürürken sokaklarýnda ki ilk darbeyi senden aldýðý besbelli ve çok da kederli belki de kusacak tüm gerçekleri gün ortasýna
oysa ki güneþli günleri anýmsamaz ki ölüler bilirsin karanlýk bir ayazý saklarken soðuk avuçlarýnda ve dar zamanlarda yaðmalanýrken masum sevdalarý sis çökmüþ sokaklarýnda öylece baðlanýp kalýrlar
þimdi isimsiz mezar taþlarýna baþýný yaslasan ne olur ki kaçak tenhalar kadar korkarlar artýk yaþamaktan ve cayýr kuþlarý kadar ürkektir hep gözleri amansýzca kumsalýný döverken hýrçýn dalgalar onlar susarlar
ve dudaklarýndan dünlerden kalma küflü bir çýðlýk kopar geceye düþen yýldýrýmlar gibi çarpar suratýna ve sen vicdan mahþerinin kýyýsýnda kalýrsýn ayýn ak göðsünde çekilirken sular saatler susar
dipsiz uçurumlarda tutunacak tek bir yer ararsýn bütün yalnýzlýklar aðlar gidenlerin ardýndan ve bilirsin ki... tek tek kanatlarýndan vurulmuþtur artýk anka kuþlarýn aðýr aðýr çekilirken kan damarlarýndan solarsýn zamansýzca
umutlarýný asacak tek bir yer ararsýn hayallerin savrulurken güz rüzgarýnýn koynunda ki yüzüne inen bir gelincik gülümsemesidir iþte o zaman anlarsýn ki... vakit tamam
ay/su
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.