BİR BİR KAPANIYOR KAPILAR….

BÝR BÝR KAPANIYOR KAPILAR….
Çocukluðumda koþtuðum o tozlu yollar,
Þimdi ya asfalt, ya parke taþ olmuþ…
Dalýna çýkýp çaðla topladýðým dallar,
Þimdi kurumuþ, sarýp solmuþ.

Ne çayýrýn baþý kalmýþ, ne aþaðý çeþme…
Yýkýlmýþ o çocuk cývýltýlý evler,
Kapýlar kilitli, Lambalar sönmüþ.
Yeter kardeþim yeter derdimi daha eþme.

Ne dilmit üzümlü Kýraç baðý,
Ne ceviz yolduðum baðlar kalmýþ.
Ne gözenin de doyasýya su içtiðim metni pýnarý.
Aþkýný yazdýðým, adýný sakladýðým..
Defteri kitabý soba tutturup bizi birlikte yakmýþlar.

Soba bacasýna kapattýklarý çerçeve de..
Bir yýrtýk resmin geçti elime…
Saçlarýn belikli, yanaðýn gamzeli..
Yüzün güleç, kaþlarýn yay, kirpiðin Ok
Ben gördüm aðladým, kokladým sardým sineme,
Sen o günleri hiç anýyor musun acaba?

Dolaþtým her bir sokaðýný,
Çocukluðumu, bir de bizi aradým…
Perdeler çekilmiþ, kapýlar kilitli…
Ýzler silik, yollar asfalt.
Kimi yýkýk, kimi yýkýlmak üzere…
Ben dolaþtým geçmiþte.

Yüreðime saplandý tarifsiz bir acý,
Kimine göre aþk, kimine göre özlemdi adý,
Sen eþ kalmýþ, ne dost, ne de seninleyken ki tadý.
Neydi peki, niye süzüldü iki damla göz yaþý?

Emmi, bacý ebe, bibi, ana, baba…
Baðýrdým sokaklarda…
Seslendi ses vermediler bana…
Tek tek çaldým kapýlarý,
Kilit vurulmuþtu tüm kapýlar,
Bugün Perþembe
Pazardadýr gelirler dedim bekledim..
Gün akþam oldu,
Karanlýk çöktü, gam doldu gönlüme,
Ne gelen , nede giden oldu…

Þenol Köksal- 24.02.2016

Bu þiiri çocukluðumun geçtiði köyümde geçirdiðim son bir hafta da gördüðüm, daha doðrusu hasretle andýðým, Baþta babam olmak üzere tüm sevdiklerim için yazdým.
Sosyal Medyada Paylaşın: