bir dem-i düstur

gün,
bir çýban gibi olgunlaþmadan içimde
ve bu þehir karýþmadan daðlarýn çizgilerine
doymadan yetimlerin karný
kurþunlar sapmadan hedefinden
geçmeden sokaðýmdan gecenin son er’i
yazamýyorum seni



ne vicdansýz vicdanýn eline düþmüþüm
kuralar çekilince adem’e
tümülüs’lere yakýlýrken ardýç aðaçlarý
belli deðil
hükm-ü krallarýn beylerin,ben mi piþmiþim



neden tasarýlarým ölüm çizgisinde oynaþýr ki
gri tonunda koyu mavi
bu gecelerin tadý oluyor mu sanýyorsun,seçemediðim zaman gözlerini
kaç defa soyunsam da,babil bahçelerinin ustalýðýna
bazý kelebekler ölmüyor günü-birlik
bir kanat çýrpýmýna dizemiyorum seni




maruzatým gamzene gizlenen çillerdendir
kalem yordamýyla çizdiðim,kelam utangaçlýðýmla ezberimde kalan
bir surete bu kadar ateþ böceði ekilir mi
baðýþla beni,þairliðim tutuyor çýkýp geldiðin zaman karanlýklardan
benim dut yiyiþim,þule vurgunu gecelerdendir




dur b’i,oynatma düzlem-i þahaneyi yerinden,yýldýzlarý körlediðim zaman
ellerim tutulacak,ustalýðým yanacak,ana rengi boyamadan
iyi ki gözlerin hayatýma dokunudu aral gözlüm
bu kadar alacakaranlýklarýn üstesinden nasýl gelirdim yoksa
bu bahtýmý karalara boyamadan










kasým



Sosyal Medyada Paylaşın: