ellerini býraktýgýmda öðrendim akþam güneþi kadar yorgun gece gibi hüzünlü ve sessiz oldugumu
ellerini býraktýðýmda öðrendim yazyagmuru gibi gelip geçtiðini zamanýn keþkelerin yükünü omuzuma alýp giderken öðrendim aþk’ýn üç harfli koskoca yalan oldugunu