Ey Kadýn, Gittin gitmesine de niye seni benden almadan gittin? Sen yoksun ama niçin sensizliðinle beni baþ baþa býraktýn? Seni unuttum, bende sen olan beni. Bu gözlerim seni arýyor. Bu hayatta iki defa parladý gözlerim. Ýlk seni gördüðümde ve bir de sen giderken ardýndan bakarken. Defalarca haykýrdým gitme, dur gitme diye ama gittin. Üþüyor ellerim. Ama beni o kadar çok unutmuþsun ki… Duymadýn sessiz haykýrýþlarýmý… Bugün seni anmadan geçirebildiðim ilk gün. Gel hadi gel al seni benden. Gittin madem; aþkýný, sevgini, gözlerini, ellerini, seni topla git benden. Ümitsiz bir duygudan bir hayat yazmýþtýk. Roman olmasýný istediðimiz ama bir masal bile olamadýðýmýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurullah Özcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.