eski bir resimde býrakýlmýþ anlar
bir zamanlar
sonrasý belli
bu gün
an’lar hýzla kavuþurken yaþamýn her karesinde
geçmiþe gideni aratan
gelenlerin çaresizliði vurur yüzüne
tersine akar ýrmak kavuþmaz denize
ilahi yazgýsýna yürür var olan
yazýlan her kum tanesinde
eriyen
solan
bir avuç zaman
bir avuç yaþam hikayesi
uçuþur hayaller
yüklenir de sonbahar yapraklarýna
bir çocuk
bir anne
bir baba
gülümseyen zamanlarda
üþür ellerin
ayazý vurur yalnýzlýðýna da
iliklerin bile üþür
devasýz derdini yükler omuzlarýna
yürürsün yorgun ayaklarýnla
bakmak yetmez bir gün anlarsýn
sen de
görebildiðinde
bütün yalnýzlýklar çoðuldur aslýnda
öylesine kalabalýktýr ki
gecenin en tenha saatinde karanlýðýn
öylesine cývýl cývýl dýr ki sesleri kuþlarýn
öylesine doludur ki yaný baþýnda sevdiklerin
ah bir görebilsen
kimi okþarken saçlarýný
kimi öper öper solgun yanaklarýný
sen bile inanamazsýn
gülümseyiþlerini bekleyen nice gülümseyiþleri
görmelisin
gülümsemelisin
aç yüreðinin kapýlarýný
gönül gözünle bak þimdi
kimdir ki biten
kimdir ki yiten bu dünyada
hepimiz bir idik
hepimiz biriz hala da
O’ na kavuþurken her birimiz
bütüne karýþýr bedenlerimiz
ve ruhlar
ilahi sevdiðine
ilahi bir’ e
ve tüm eller
birleþerek karýþmaz mý tüm sevgililer
ilahi sevgiliye
zaten bir deðil miydik ki
bir düþün sen de
her birimiz o sevgiliyle
bir bedende
alemlerin yaradýlýþý öncesinde bile ...
Mert Yiðitcan
23 þubat 2016 / istanbul
(*)
Merhum Uður Mumcu’yu , yine merhum ve þarkýsýný dinlediðimiz deðerli ses sanatçýmýz Ahad URUK’ u rahmet ve minnetle anýyorum.Þiirin gerisinde dinlediðimiz ilk fon muziði, Ýncesaz’ a ait " Ýstanbula Dair " isimi enstrumental müzik idi ...
Nostalji yaþadýðým bir gün ve bir þiir oldu bu... Eþliðinde sunduðum eserler, beni fazlasýyla etkiledikleri için, þiir ile bütünleþtirmeyi uygun gördüm. Saygýyla...
(*)