Bu ne karanlýk bir gün böyle.. Sabah olmadý mý yoksa, neden karanlýk yeryüzü. Neden görünmüyor, masmavi gökyüzü Nerede cývýl cývýl öten kuþlar Nerede çeþit çeþit çiçek açmýþ çiçekler Sahi, nerede renk renk uçuþan kelebekler Rabbim, sanki kapkara bir duman kaplamýþ þehrin üstünü Yoksa, vurdumu insanlýk kendi kendini Yaktýmý, yýktýmý yoksa yaþadýðý bu þehri Lapa lapa yaðan bembeyaz kara ne oldu Nede çabuk eriyip gitti sokaklardan kar yýðýnlarý Neden yýkýlmýþ bu evler, neden sönmüþ bu ocaklar Neden sokaklarda yatýyor bu insanlar Kimler yok etti insanlýðý, çiçekleri, kuþlarý, kelebekleri Kimler yok etti, yaþanmýþ gerçekleri ve yaþanacak hayalleri.
Ey insanlýk, beðendinmi yaptýðýný Çocuklarýn oyuncak uçaklarýný aldýn ellerinden Onlarla vurdun yüreklerini yaraladýn derinden Oysa, gökyüzünde uçmaktý onlarýn hayali Týpký, kuþlar kelebekler gibi. Bakýn, aðlýyor gözleri kimsesiz kalan çocuklarýn Damla damla akýyor gözyaþlarý yanaklarýndan Virane olmuþ bir þehirin içindeki yalnýzlýklarýna
Bu ne karanlýk bir gün böyle Dayanýlacak gibi deðil gördüklerim Çocuklar aðlýyor sokak otalarýnda Kör kuyulara düþmüþ insanlar çýrpýnýyor çaresizce Rabbim, keþke, beyaz bir güvercin olsaydým Uçsaydým cennet bahçelerine doðru Yada bir kelebek olsaydým, konsaydým bir çocuðun saçlarýna Öpücükler kondursaydým yanaklarýna Yada, bir aðustos böceði olsaydým, þarkýlar söyleseydim kulaklarýna
Bu ne karanlýk, bir gün böyle Eþkýyalar basmýþ bu koca þehri, bir gece yarýsý herkes uyurken Yakmýþlar, yýkmýþlar her yeri. Kapkara bir duman bulutu sarmýþ gökyüzünü Tozdan dumandan görünmüyor yeryüzü Keþke bir görünmez olsaydým, eritseydim silahlarýn mermilerini.. Çalsaysaydým insanlarýn acýlarýný, kýrsaydým tutsaklarýn zincirlerini Keþke ýþýðý olsaydým barýþ ve kardeþliðin Doya doya yaþasaydý çocuklar, çocukluðunu Güneþ, her zaman güzel doðsaydý bu þehrin üstüne Sýmsýcak olsaydý bu þehir ve bu þehrin insanlarý.. Çeþit çeþit çiçekler açsaydý, kelebekler uçsaydý, kuþlar cývýl cývýl ötseydi Sular, þýrýl þýrýl aksaydý, gelincikler ve mor menekþeler açsaydý çiçeklerini Güller kokularýný saçsaydý bu þehrin üstüne Mutluluk Türküleri söyleseydi, daðlar denizler Bulutlar mutluluk gözyaþlarý dökseydi gökyüzünden Gökyüzünde, yedi renk gök kuþaðý doðsaydý bu þehrin üstüne Geceleri ay gündüzleri güneþ, aydýnlatsaydý bu þehrin karanlýðýný Mutlu yaþasaydý insanlar, savaþsýz ve barýþ içinde. Sonsuza kadar.Kardeþce
Aralýk 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sami ASLAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.