Kimse bilmeyecekti seni hiç kimse...
Ben, her mýsram da seni yazacaktým
Her þarkýda seni mýrýldayacaðým
Durup dururken gülümseyecek
Surat asýp dudak büzeceðim
Kimse bilmeyecekti o an seni aklýmdan geçirdiðimi
Neyin var? Diyeceklerdi.
Hiç diyecektim,hiç bir þey
Sen yanýmda olmadýktan sonra neyim olabilir ki;
Bir hiç’ten baþka..
Sonra düþünüyorum da
Gün gelir devran döner
Öðreneceklerdir seni elbet!
Belki de;
Çok þanslý ama çok gaddar diyeceklerdi kimileri senin için
Kimileri de olmayacak bir duaya amin demekten vazgeç diyeceklerdi benim için.
Ama ben!
Ama ben var ya ben
Seni sevmekten biran olsun vazgeçmek istemeyeceðim..
Çünkü seni sevmek...
Yaradandan ötürü yaratýlanlarý sevmekti..
Seni sevmek güne merhaba diyebilmek
Aldýðým nefese þükredebilmek
Cennete bin adým önde gidebilmekti.
Ah! Sevdiðim...
Sevdiceðim...
Aþkýn en güzel tarifi
Benim gülen yüzüm,parýldayan ayým
Ýçimin en iç yaný
Bir bilsen!
Öksüz bir sevdanýn en acýnasý yerinde nasýl da
Sevgi sözcüklerim sitemlere,
Hayallerimse umutsuzluða sürükleniyor
Sonra bir görsen
Ah görebilsen
Kaðýda kaleme medet ummaktan nasýl da
Bitap düþtüðümü
Ve gelip götürsen sensizlikten kalan yanýmý
Ya da gelsen sensizlik körelmiþ bir býçak olup
"saplanmadan yüreðime"...
Ah gelsen
Gelebilsen
Adýna yazdýðým þiirlerimin üstüne yemin ederim
-Býrakýrým þairliði
O kahve gözlerinden daha ala þiir mi olunur..