Kime gittin, neye gittin ey gönül ? Seveceksen topraðý sev, sar gönül.
El býrakýr; az da çok arar, çokta azar bilmedin. Vuruldun, kýrýldýn doymak bilmedin. Kandýn dünya zevkine yanmak bilmedin. Þimdi dövün dur, acýn büyüktür. Okyanus suyu nefsinden de küçüktür.
Topraktadýr aþk, sonsuz muhabbet onda. Geldiðin gibi gideceksin sonunda. Hem çýrýlçýplak, beyaz bir bezle Gireceksin sonsuzluðun içine.
Aradýðýn ondadýr,baktýðýn onda. Sonsuzluk dergahýnýn kilidi onda. Bazen sýmsýký sarar koynunda. Bazen cennet olur,bahçe olur, su olur. Garip demez, fakir demez yâr olur.
Oku sana indirileni, Topraðýn altýnda neler varmýþ gör. Gördüðün her þey hakkýn eseri Kur-an sana imtihandayýz diyor. !
22.02.2016 /izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
sessiz_gece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.