ne vakit yokluğuna yakalansam

ne vakit yokluðuna yakalansam,
zemheri bir kýþ ortasýnda kalmýþ gibi,
tepeden týrnaða üþüyorum.
ve aslýnda ben hep sýcak bir güneþ düþlemiþtim.
yanaklarýmda dolanan bir kelebek eli,
söðüt dallarýna konan serçe,
ve bir çocuðun gülümsemesini.

ne vakit yokluðuna yakalansam,
buðday baþaklarýnýn topraða düþen boyunlarý,
kaçak tütünün parmaklarýmý sarartmasýný,
illegal bir þehre mülteci kaldýðýmý,
ve uykuya gözlerimi intihar ettiðimi düþünürüm.

ne vakit yokluðuna yakalansam,
yýldýzlarýn ürkek bakýþlarý arasýnda,
daðlarýn doruklarýndan, dað eteklerine inerim.
nehre susan bir ceylan olurum.
hava, su ve güneþin öldüðünü düþünürüm.

ibrahim dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın: