Sükunetin, sesime ses vermeyen bir duvar
Bir yanýn uzak durur diðer yanýmsa gel der
Sana aþk sunan gönül belli ki güven arar
Bir yanýn eyvallah der diðer yanýn göz eder
Martý çýðlýklarýný öpen hýrçýn dalgalar
Gölgesi kuma düþmüþ yorgun gözleri yalar
Sýrdaþým Karadeniz beni sözle oyalar,
Suskun kalan sevgili beni kýrýk saz eder
Belki devasý aþký hatalarla yok ettim
Belki de bu çileyi, bu hasreti hak ettim
Hayat denen defteri yaprak yaprak tükettim
Kitap dolusu þiir elbet senden söz eder
Umutlar gecelere yýðýlýr öbek öbek
Her umutla çýðlýða boðulur narin bebek
Yarým kaldý tavana çizdiðim her kelebek
Hasretin baharýmý ve yazýmý güz eder
Coþari hasretlendi sevdiðinin sesine
Kuþlar bile þaþýrdý geri dönmemesine
Yýldýrýmlar düþünce karlarýn ülkesine
Küllenmiþ sanýlan aþk, küllerini köz eder
Ýbrahim COÞAR