Bize sunulan sevgi çevik ve dingin. Aþkýn mabedinde altýnsý bir saadet. Allahýn bir lütfu ki, Üzerindeki yeþil yapraklarý sürekli Taze filizler veriyor. Ve aþk yeniden baþlýyor.
Bir sevdiceðin olur, Henüz çok gençsindir. O yaþta vefa beklersin, Bulamazsýn. Koparsýn hayattan, Yanarsýn.
Küstüðün dünyada, Adýn yanlýz adamdýr. Ruhunda öyle. Gözlerinin sabitlendiði, Çýrýlçýplak kocaman bir duvar Arkadaþýn olur.
Güneþ olmak istersin, Olamazsýn. Yýldýz olmak istersin, Olamazsýn. Gün geceye saklýdýr Geceyse güne, ay hep karanlýktýr.
Biz Tanrý’nýn sevgili kullarýyýz. Þimdi güneþiz, yýldýzýz, ayýz. Rüzgar gibi bakýp, Yaðmur gibi yaðýyoruz mutluluðun üstüne. Hiç bir þey güzel deðil bu koku, bu renkler kadar. Ve þimdi hiç bir þey yüreðimiz kadar aydýnlýk deðil.
Ölmez bir aþk kapladý benliðimizi. Yaktýðýmýz ateþ, Sönmemecesine harlý. Rüyalar boyunca beklediðimiz saadet, Avuçlarýmýzda. Kim bozabilir ki...
Mehmet Fikret ÜNALAN 22 Þubat 2016 Saat 03.20 Batýkent/Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.