Yorgunum Be Hayat
Hiç bu kadar uzun süre surmemýþtý kalbimin yorgunluðu
Duygularým bu kadar bölük pörçük olmamýþtý yorgunluðumda
Hic bu kadar beynimhesaplaþmamýþdý bedenimle
Gecelerim sabahý sabah ederek nöbet tutmamýþtý
Kalbimin yorgunluðu bedenimden 10 yýl almýþtý
Yorgunum
Yorgunum kalbim yorgun...
Bedenime beni öldüren birþey sinmiþ sanki
Lal olmuþ bedenim durgunum kýrgýným yorgunum..
Acý cekiyor duygularým acý cekiyor yorgunluðum
Bitti bitecek sanki hayatým. Sükunete büründü yorgunluðum
Direncim kýrýk takatým yorgun bitik tenim soluk
Hep bitiþlerde solgunum firarlardayým
Yorgunum
Yorgunum bedenim yorgun...Yorgun
Neyin yorgunu desem kendimce insanlarýn yorgunluðu
Hayatýn acýmasýzlýðý özlemlerin yorgunluðu ...
Hangisini eklesemki yorgunluðuma yazmakla bitmez
Beynim o kadar yoðunki hergün bir þehit veriyor sanki
Saatlerimde ben akrep yelkovansa yorgunluklarým yetiþemiyorum
Yelkovanýn hýzýna akrebim maðlup düþüyor Yelkovana
Yorgunum
Yorgunum beynim yorgun...
Az kaldý diyorum kendimce bitti bitecek yorgunluðum
Bir darbe daha ekleniyor depremlerim baþlýyor Vucudumda
Sarsýntý üstüne sarsýntý yaþýyorum
Yine yorgunluðma bir yorgunluk daha ekleniyor
Yine Avuclarýmda kocaman bir aðrý sýzýntý
Bileklerim tartamaz oldu yorgunluklarýmý
Yorgunum be hayat yorma beni
Yorgunum solgunum bitkinim
Hayat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.