MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

DUY COCUKLUĞUM
sessiz_gece

DUY COCUKLUĞUM






Duy çocukluðum !
Hani oyun oynarken düþerdim de
Diz kapaklarým kanardý, aðlardým;
Ne yaparsam kendim kendime yapardým.
Þimdilerde kalbimin kýrýklarý saçlarýmý aðartýyor.
Artýk içimden aðlamayý öðrendim.


Düþman olmuþ insanlar bir birine.
Önceden ekmek derdi diye bilirdim bu savaþý.
Öðrendim ki toprak peþindeymiþ krallar.
Bu yüzden kanlý olmuþ eller, sonsuz girdaplar.
Saltanat süreyim derken, kýyýlmýþ canlar.


Sevin çocukluðum en güzel günlerim sende kaldý.
Bu yüzden hep çocuk kalmak istermiþ insan, anladým.
Misket’e, topaç’a , kuþlara , dere kenarýnda halý yýkayanlara.
Dalye’ye, saklambaç’a, kör ebe’ye ve daha nicesine..


Hoþcakalýn; sonsuzluðun ellerinde tarih oldunuz..


Lokman TUNA 20.02.2016

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.