sensizliğin günlüğü

güneþ saçlarýnla uyanýyordum güne,
deniz incileriyle söküyordum þafaðý,
hudutsuz düþlerim devralýyordu kalbimi.
muhasebesi baþlýyordu hasretinin.
hayalinin üstünde piþiyordu özlem,
buram buram kýsalýyordu ömrüm.
hazana dönüyordu sensizlik,
midemi bulandýrýyordu yokluðun,
dilimliyordu uzaklýðýn býçaðý ümitlerimi.
ama sen yaðýnca yaðmur gibi fikirlerime,
ümitler yeþermeden edemiyordu,
yüzsüzlük can çekiþiyordu sevdanýn gölgesinde,
sonra karanlýk çöküyordu
vücuduma,
cümleler öznesiz kalamýyordu,
fikirlerimin baþý dönüyordu,
su alan gemi misali;
gönlüm, benliðim, her þeyim...
sensizliðin okyanusunda batýyorum...


Cenk ÝNAN
Sosyal Medyada Paylaşın: