Ağlama ( Mehmed AKSU Şiirleri )

Aðlama

Geceye hüzün yaðar.
Her damlasý senin avucuna düþer.
Usulca kayar bütün yýldýzlar.
Üstüne karanlýk çöker.
Rüzgarda üþürsün, titrersin.
Ve yaðmur saçlarýný ýslatýr.
Bakarsýn radyoda bir þarký çalar.
Dokunur sana; aðlatýr
Sonra bütün hayatýn geçer,
Bir film gibi gözlerinin önünden
Bir ‘alo’ demek istersin.
Bir umut beklersin sevdiklerinden.
Sonra yanaklarýndan süzülür iki damla.
Telefonda sýcak bir ses: ‘Aðlama’
Ýþte o ses benim.
Aðlama

Aðlama; geçer kötü günde
Aðlama; gelir iyi günde.
O iki damla yaþ gözünde
Kan olur akar yüreðime.
Aðlama

Bu kapýmýzý çalan ilk acý deðil ki
Ýlk sancý deðil bu yaþadýðýmýz.
Ne ölümler gördük, ne zulümler.
Birer birer gitti sevdiklerimiz.
Ve yüzüstü býraktý bizi, dost bildiklerimiz.
Ne mutluluklarýmýz kundaklandý,
Ne hayallerimiz yandý.
Ve lanet olsun ne umutlarýmýz ýslandý.
Aðlama
Biz ne karakýþlar gördük.
Ve kaç sevda sarhoþ kafalarýn sarhoþ masalarýnda
Acýlara meze oldu kimbilir.

Aðlama
Sana yakýþmýyor aðlamak.
Biz direnebilmeliyiz.
Acý bizde baðýmlýlýk yapmýþ,
Biz acýsýz gün geçiremeyiz.
Umutsa bizim yakýnýmýzdan bile uzak.
Sevinç sadece duyduðumuz
Ama bilmediðimiz bir kelime.
Yine de sevinmeliyiz bugüne
Ben senin yanýndayým ya.
Ne karanlýktan kork, ne yalnýzlýktan.
Ne rüzgar üþütsün seni
Ne de aðlatsýn þarkýlar.
Aðlatmasýn seni þarkýlar; Aðlama

Aðlama; geçer kötü günde
Aðlama; gelir iyi günde.
O iki damla yaþ gözünde
Kan olur akar yüreðime.
Aðlama
Kýrýkkale/Aðustos 2002

Mehmed Aksu

Sosyal Medyada Paylaşın: