Bu gün Bir pus izinde, Acý bir hýrs gölgesinde Demlenmekteyim.. Dinlememekteyim ýsrarla kendimi. Sancýlý suskunluklarla bezenmekteyim… Bu gün kendimi çözememekteyim.
Bir meltem esiyor, kendime getirme çabasýnda beni Ýzmirim.. Baþa dönmüþ bir yýpranmýþlýkta Ýrdelemekteyim. Ýrdelenmekteyim apansýz çok uzun zamanlardan sonra Ýrdelemekteyim apansýz deliði doluþtan açýlmýþ eksik yüreðimi. Bilenmektim kendime, Neden sorgusunu sorup soramamanýn kývrýmýnda..
Tüm kalbime giden kývrýmlar sen-di kan pompalarken canýma Ben bile bile kendi canýmdan can almaktaydým o anda. Canýmý almaktaydým tam da seninle olmaz derken sana
Bir sukut-u hayal ertesinde gözlerini gözlemekteydim, Bana seninkinden daha eðreti acýlar veren kýrgýnlýðýmla. Can kývrýmlarýný kýrgýnlýðýna hapsetmiþ bir budalaydým oysa. Budalaydým bir daha senin kadar kimsenin sevemeyeceðini bilirken, Ve budalaydým senin kadar kimseyi sevemeyecekken.
“Olamaz” diyecektim oysa “Olamaz “ “Olmasý mümkün olamaz”
Ama sen yinede kal bu pusulasý hatalý budalayla… Dilimin ucundaydý söyleyecektim sana… O anda Sen gittin. O anda O ana kadar aldýðým nefesler tükendi… Ve ben bittim...
[Mate]/ Þubat’08 __________________ Sosyal Medyada Paylaşın:
mate Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.