YALNIZLIK DÜÞTÜ...
Yanýmdan geçenler, han sandý beni.
Sýrtýma binenler taþ, etti beni.
Caným verdiklerim, söndürdü feri.
Hep beným payýma, yalmýzlýk düþtü.
Armut dalý gibi,her an sallandým.
Hayatýn yolunda,ben çok zorlandým.
Kurtlar sofrasýna düþtüm,paylandým.
Hep beným payýma yalnýzlýk düþtü.
Ben bir yetim oldum, soraným yoktu.
Cömerttim arkamda, duraným çoktu.
Gemisin kurtaran, karþýya geçti.
Hep beným payýma, yalnýzlýk düþtü.
Keþke taþ olsaydým, diye düþündüm.
Yaðmur yaðdý dolu, vurdu,aþýndým.
Rüzgar olup elden,ele taþýndým .
Hep beným payýma, yalnýzlýk düþtü.
Dürüst oldum beni, aptal saydýlar .
Cömert oldum, halý edip serdiler.
Deðer verdim, kýymetimmi bildiler.
Hep beným payýma, yalnýzlýk düþtü.
Yüce mevlam, nezaman, dert bitecek.
Erol bitti,yokki takat, gidecek.
Ecel gelse,varmý,kefen biçecek.
Hep benim payýma, yalnýzlýk düþtü.
13.2.16 Erol köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.