Boþlukta kaldý sesim Duymadýn çaðrýmý Cam kýrýklarý sardýn sar dediðim baðrýmý Hatýran saydýðým bu gönül aðrýmý Sarmadýn Sarmadýn yaramý Aðrým sýzým avazým da boþlukta kaldý
katýna ulaþmayan dilekler Hiç gelmeyen vuslatý bekler gibi Alýn teri verilen sonuçsuz emekler gibi Bedenim gurbette yüreðim sýladan haber bekler gibi Dileðim emeðim özlemimde boþlukta kaldý
Yalan mý oldu þimdi bunca süre Suçlu bendim öylemi Bu hale göre Çaresiz beklemekle yazýk ettiðim ömrüme Kalan yýllarýný versen de Piþmanlýðýmý yok etmez Yok etmez Çektiðime kaç ömür adarsan ada Yetmez yetmez ki yetmez... Ahým ey vahým günahým da boþlukta kaldý
Yolun sonuna geldim Yüreðinde bir damla vefa ararken Harcadýðým yýllarým çizði olup yüzümde hesabýný sorarken Eller sefanýn deminde sevdiðini sararken Görmedin feryadýmý Anmadýn bir kere senle adýmý anmadýn anmadýn Vefam sefam cefam da boþlukta kaldý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
AFŞİN MELTEMİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.