YA BEN

ruhum yaþarken mevsim, sonunu ,
kuruyan topraðýmda gül,yetiþir mi?
bu son, yýllar kýrdýlar aynalarýný,
ne yapsam ne etsem de ; yüzleri asýktý.

mutlu yaklaþýp onlarý utandýrdým
bir ,gülüþ olsa da borçlandýrdým
anýlar arka çýktýlar bana acý ,tatlý
sense; ne haldeyim sormuyorsun

o büyük, kaybýn habercisi kapýnda
duyamýyorsun ayak sesini hala
gelmezdi kokladýðým hiç bir çiçekte kokun
uzaklýk bu naz, deðil çok kýrýyorsun

zulmünle kendime acý, çektiririm
gecelerce yana kavrula sanýyorsun
unuttuðun bir þey vardý sevgili
sevgiler ilgiyle beslenip büyürdü.

Nuran KARACA17:07 16.02.2016

Sosyal Medyada Paylaşın: