Ay Doðarken
Ay doðarken usulca denize,
Saçlarý okþadý sâkin sularý.
Tel tel uçuþan saçlarýndan
Ürperdi denizin pürüzsüz teni...
Yýldýzsýz, bulutlu geceler boyu
Deniz bu âný bekliyordu.
Ne zor þeydi günlerce yol gözlemek,
Karanlýk göklerde bir iz beklemek.
Boðazýnda düðüm düðüm sýzýsý,
Saatleri saatlere eklemek...
Daldý gözleri denizin,
Yükseldi hýçkýrýðý sisler içinde,
Sular üstünde sessizce kaydý
Gitgide kayboldu uzayan sesi...
Savurdu ay saçlarýný daðlara,
Savurdu, tül tül ovalara,
Kývýrcýk, sarý, lüle lüle,
Takýldý, denize uzanmýþ aðlara...
Uçuþtu, þafak sökerken kuþlar,
Alaca karanlýkta fýsýldaþtýlar...
Uzandý rüzgârýn nârin elleri,
Sildi, denizin yaþlý gözlerini...
Ay, parýldayan mahzun yüzüyle gülümseyerek,
Bakýþlarýyla sevgiler yolladý.
Þarký söyledi bir deniz kýzý,
Oturup kayalara usulca,
Uzadý naðmesi tatlý sesinden,
Sustular, dinlediler sessizce
Dalgalar, kuþlar...
Serpti gökler, kucak dolusu yýldýzý...
Hâlenur Kor
15 Þubat 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.