Hayat denen mevsimin sonbaharýdýr artýk..
Takvimin yapraklarý, yavaþ yavaþ bitiyor.
Geriye bir baksana, neler neler býraktýk.
Gülþende þeyda bülbül,zar ederek ötüyor.
Umutla baðlandýðým,her þey hebaya gitti.
Can bildiðim yarenler, bana intizar etti.
Maske ile gezenler, artýk canýma yetti.
Güvendiðim insanlar uzaklaþýp yitiyor.
Kimse bilmez içimi aklýmdan neler geçer.
Fýrtýnalar umudu,birden kökünden biçer.
Hüsrana uðrasa da,gönül susmayý seçer.
Bu kalp artýk dayanmaz,hýzlý hýzlý atýyor.
Zaman ne çabuk geçti,keþke çocuk kalsaydým.
Babannemin baðýndan, kirazlarý çalsaydým.
Gonca olup açarken, ayný dalda solsaydým.
Kaybettiðim canlarým,hep gözümde tütüyor
Çizemiyorum artýk,rengarenk resimleri
Bahtiyar insanlarýn kaybolmuþ cisimleri.
Ferahlýk getirmiyor meltemin esimleri
Özenle suladýðým, güller yerde yatýyor.
Zifiri gecelerde uyku tutmaz gözlerim.
Mazide yaþadýðým, mutluluðu özlerim.
Nasýl güzel geçerdi,kýþlarým ve yazlarým.
Zaman beni arkamdan, anýlara itiyor.
Saçlar beyaz olsa da gönül hep ayný kalýr.
Þair olan yürekler, güzellikten feyz alýr.
Dokununca reyhanlar mis gibi koku salýr.
Karþýlýklý sevgiler, ömre ömür katýyor.
Ülkü Ahýska.16.Þubat.2016 Fondaki resim kendi çalýþmam