Bana veda okuduðun o gece, rengini atmýþtý yýldýzlar. Sanki yüksek derecede, hüzünle yýkanmýþlar gibi. Dibine tutmuþtu ay, alýnmasý unutulmuþ yüreðimdeki ateþten. Bir hapþýrýktýr tuttu havayý, fazla kalmýþtý galiba göz pýnarlarýmýn altýnda. Ve beynimde bir iþ kazasý; beklemiyordu hayallerim, böyle bir yarayý. Dile gelseydi ciðerim, Avrupa Ýnsan Haklarý Mahkemesi’ne gider; bana yapýlan bu zulüm, insanlýða aykýrýdýr derdi.
Bir ruh ancak bir benzerini bulduðunda çýkarmýþ ya ortaya hani o zaman anlarmýþsýn yaþadýðýný Ve yaþamak için kendisine kayýtsýz þartsýz muhtaç olduðunu.. Ýþte öyle birþey gönlümü gönlüne rehin býrakan son olarak dilime takýlan saatlerim hep sana alýnsýn ne bir saat öncene ne de bir saat sonrana..
Sosyal Medyada Paylaşın:
alparslan.t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.