biliyor musun? rengini kaybetmiþ bir mevsimsin ellerimde sakladýðým gece yýldýzlarýný saçlarýmýn arasýndan damýttýkca üþüyor ruhum sebebsizim ve ben sýrtüstü uzanmýþ kelimelerde yiterim z/amansýz ki baþtan sona yýkasam bu þehri faydasý yok be sevgili yine de hep kirleniyor sevdalar
ki... gözlerim ölüme koþan uykularýn kucaðýnda sarhoþ misali ayarým bozuk benim düzenim tutmaz ve penceremin yamalý çatlaðýndan seyrediyorum bütün hayatýmý dudaðýmda isyan
ve gecenin en aðrýlý yerinde yine aklýma sen geliyorsun anadan üryan anýlar canlanýrken bakýþlarýmda ve biliyorum ki içimde ki bu çocuk sahipsiz bu çocuk doðuþtan yetim anlýyorum sonunda
ve maziden kalma ne varsa gecenin gri gölgeleri arasýnda kayboldular oysa ki.. var gücüyle topraðý yarmaya çalýþan gelincik misaliyim bu baþ kaldýrýþým yokluðuna
ki... kalemin çoktan yorgun düþmüþ seni yazmaktan ve zaman zemherinin kucaðýnda bir kasým akþamý önce gözlerin sonra ellerin düþüyor aklýma ve kokun sonrasý yok be iþte sonrasý yok ruhumun girdaplarýnda dolaþýyorsun usulca tenim ellerim gözlerim yine sen oluyor sil baþtan
ve alacasýný yitiren gün düþüyor gecenin ortasýna ben penceremi kapatýrken hayatýn suratýna sen gölge olup dolaþýyorsun duvarlarýmda ve dilimde adýn türkü misali sözlerimde aþka isyan
ay/su
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.