Ýnsanlýk ölüyor!
Ýnsanlýk öldükçe
Masumlar ölüyor.
Yavrusunu bombalardan koruyan annenin
Saðýr eden sesler var baþ ucunda.
Oyuncaðýný kaybetmiþ
Bir çocuðun aðlayýþý deðil bu.
Beklenen bir parça huzur
Aranan ekmek kýrýntýsý.
Can dileniyorlar,
Baþý sonu belli olmayan yoklukta.
Ne zordur,
Daha çocuk yaþta
Gözlerinde görünen korkunun
Suratýna kattýðý masumiyetlik.
Korkudan kesilmiþ anne sütüne hasret
Her geçen gün biraz daha yudumlamak acýyý.
Eriyor süt kokulu yavru kucakta
Ölüm telaþý kanatýyor yürekleri.
Teninde toz toprak izi,
Karný sýrtýna yapýþmýþ
Týka basa doymak istiyor midesi.
Uykusuzluktan göz kapaklarýna
Saklanmýþ gözleri.
Yanaðýndan süzülen yaþlar
Yüzünü yýkamasýna yetiyor.
Ki sen özgür doðdun çocuk
Hakký yok hiç kimsenin
Geleceðini zincire vurmaya.
Mis gibi açan çiçekler yerine
Etrafýna saçýlan boþ kovanlar.
Havada uzaktan uzaða
Ölüm saçan uçurtmalar var.
Saklambaç oynanýyor
Ýstemeden
Zalim mi zalim
Menfaatçi
Kana susamýþ canilerle.
Elma dersem öl
Armut dersem yine öl.
Gökten zulüm yaðýyor,
Topraklar kan gölü.
Zalimler pervasýzca
Alýyor savunmasýz canlarý.
Dengeler bozulmuþ artýk
Fikirler israf ediliyor.
Adalet beklenir olmuþ
Vicdansýzlýðýn kollarýnda.
Barýþ kaldýrýlmýþ
Kirli ellerce rafa.
Kan ile beslenen vampirler
Doymuyor kana.
Ýnsanlýk ölüyor!
Katliam yaþanýyor
Ötelerden.
Suçu günahý olmayan
Masumlar direniyor.
Uzaklardan çýðlýk sesleri yükseliyor,
Feryat figan ediliyor saðýr kulaklara.
Heyhat!
Denizlerden taþýyor
Körpecik cesetler vuruyor sahillere.
Kalksýn artýk vizyondan
Oynanan siyah perde.
O daha çocuk,
Þeker yerine
Bir kaç boþ kovan var
Minicik ellerinde.
Ve her þeyin farkýnda
Annesine soruyor;
Nerede barýþ?
Nerede adalet?
Ýnsanlýk nerede anne?
Murat Gökçe Karsî
14.02.2016