Sevgili, ey sevgili yokluðunda yok oldum! Küs müsün, kýrgýn mýsýn, yüzünü dönder bana. Öncesi bir kiþiydim, ben seninle çok oldum! Kendin gelemesen de kalbini gönder bana.
Bir ses bekledim senden; yoktu, içmek istedim. Kanatlanýp yanýna doðru uçmak istedim. Yýllardýr yandýðým o aþktan kaçmak istedim. Kimi âþýksýn dedi, kimi derbeder bana.
Düþündüm sorguladým, bu sevgiyi her gece, Ýntihara niyetli kalbim için zor gece. Sensizliði sabrýma sýr eyledim bir gece, Us uzaklaþ dese de, yüreðim sev der bana.
Coþari, yok saydýðýn canan yaþarken canda; Bilirim kurtuluþ yok böyle aþktan bir anda. Alnýna yazýlanlar yaþanýrken bu handa, Anladým; senin sevgin, hasretin kader bana
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.