NANKÖR İNSANLAR
Nankör Ýnsanlar
Dünya’yý onlara versem yok demez,
Ne kadar iyilik etmez kýymet bilmez,
Ýyiliði kötülüðü ayýrt edemez,
Nankör insanlar nankör insanlar.
Yan yan baka baka giderler,
Gözlerinin altýndan süzerler,
Kötülük yapmak için fýrsat bekler,
Nankör insanlar nankör insanlar.
Doðruluðu laf olsun diye anlatýr,
Kötülüðü kapýþ kapýþ paylaþýr,
Açýklarýný arayýp soruþturur,
Nankör insanlar nankör insanlar.
Pýr pýr uçarak yürür, yerlerde sürünür,
Düþman olmuþ dost diye görünür,
Sanma iyiliðinle övünür, hep gerilir,
Nankör insanlar nankör insanlar.
Ufacýk tefecik kalýplarý var,
Allah’a isyanda yarýþa koþar,
Þundan kurtulsam diye bakar,
Nankör insanlar nankör insanlar.
Nankörlükte eþleri bulunmaz,
Satsan beþ kuruþa kimse almaz,
Allah dostlarýný adamdan saymaz,
Nankör insanlar nankör insanlar.
Kalpleri kapkara, ruhlarý zindan da,
Yüce Allah Lanet yazmýþ alýnlarýna,
Hasan Hüseyin düþme tuzaklarýna,
Nankör insanlar nankör insanlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.