Sen Gittin ( 2.)

Sen Gittin
Ne neþe ne heyecan kalmadý bende
Demek’ki alýþmýþým ben bu kadere
Yaðmur misali gözyaþlarým dinmez nedense
Hayallerim yarým kaldý her yanýmý hüzün sardý
Aðlamaktan gözlerimde yaþ bitti

Sen Gittin
Büktü boynunu saksýlarda ki menekþelerim
Bahçemde ki renk renk çiçeklerim
Ölüm sessizliði sardý içimi
Benim ise renk kalmadý yüzümde
Sarardý,soldu betim benzim

Sen Gittin
Havalar soðudu yaðmurlar baþladý
Üþüdüm birden kaným,caným çekildi
Gecenin siyahý doldu içime
Nereye aksam karanlýk
Dünyamýn yörüngesi deðiþti

Sen Gittin
Aðlamaktan gözlerimin feri gitti
Biliyorum faydasý yok aðlamanýn çocuklar gibi
Hapsettim kendimi acýlý yüreðime
Görmez oldu gözlerim hiç kimseyi
Ýnan ki ömrümün yarýsý gitti

Sen Gittin
Þarkýlar söylerdim eskiden sustular birden
Unuttum dostlarýmý günü güneþ
Neþem, sevincim hayallerim yok oldu
Biliyorum olamayýz artýk eskisi gibi
Varlýðým tükendi ben bittim


Fatma Ayten Özgün



Sosyal Medyada Paylaşın: