Eskiyorduk, Eskiyen Giysiler Gibi Anlayamadık…
Yaþlanýyor muyuz ne
Tek tek düþerken takvimlerden sayfalar, yýllandýk
Yýllandýkça þarap oluyoruz sandýk
Züðürt tesellisi idi kabullenemedik
Oysa, ölüm gibi yaþamýn bir gerçeði idi
Eskiyorduk, eskiyen giysiler gibi anlamadýk
Biliyorduk, her can ölümü tadacaktý sonunda
Ýnanamadýk bir gün “elveda” diyemeden gideceðimize
Keza, inanamadýk; günden güne eskiyeceðimize
Gözümüzün görmez, kulaðýmýzýn duymaz olacaðýna
Belimizin bükülüp, elimizin ayaðýmýzýn tutmayacaðýna
Bilsek de inkâr etmek kolay geldi hep
Sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Döküldük hayat yollarýna bir bir
Anýlarýmýzý býraktýk dökülen her parçamýzla
Acýlarýmýz serildi bastýðýmýz her yere, bazen sevinçlerimiz
En çok da sustuðumuz, dýþa vuramadýðýmýz iç burukluðumuz
Hep bir yerlerde takýldý kaldý aðaç dallarýna
Ýçimizi burkan, o iç sýzlatan hallerimiz
Kimi, çocukluðumuzdan kalan
Kimi gençliðimizde sancýlanan
Yýllarý hesaba çekmek boþa þimdi
Baþka neye yarar içini acýtmaktan
Bir yýldýz gibi bir yýl daha kaydý zamandan
Yaþlanýyor muyuz yoksa
Ben miydim inatla hiç oralý olmayan…
14/02/2016 20:15
Perihan METÝN
NOT: Þiirime "Uður Böceði"ni layýk gören Edebiyat Defteri Yönetimine, teþekkür ediyor, her þeyin gönüllerince olmasýný diliyorum. Sað olsunlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.