Tükendim

Tükendim

sessiz isyanlar yýrtýyor göyü
mercan þafaðýnda kýrýlan umutlarla
ölüm çýðlýklarý sarýyor dað baþlarýný
oy! ... yaralým,
oy! ... baþý belalým

su düþtü þakaðýma
ilmek ilmek iþledi ölümün rengi dilime
zulamdan çýkardým yasak kitaplarýmý
saklý türkülerimi haykýrdým yalçýn kayalara
oy! ... canevimden vuraným
þimdi susma zamaný...

bileðimde meneviþ kelepçem
ayaðým prangalarda
yüreðimi darcamlara
sevdamý ummanlara saldým

þimdi, miskin bir hava soluyorum
dört duvar arasýnda
göðsümü daralttý hücremin nemi
gözümü saldým parmaklýklarýn ötesine
yükledim umudumu, ak güvercinin kanadýna

isyana durdu maltada, serçe kuþu
üç adýmlýk sevda türküleri dillerde
yürekler yangýn yeri, oy! ...
ne, yürümekle bitiyor yollar
ne, saymakla geçiyor yýllar

bekleme beni þafak yüzlüm
ve arama beni, ayýþýðýnda
þimdi, maðrur bir uçurum kýyýsýndayým
uyuyamayacaðým artýk kollarýnda
sesimi sulara verdim
giyindim ateþten gömleði
yalnýzlýðýmla tükeniyorum
tükeniyorum,
tükendim...

Celil Taþ


Sosyal Medyada Paylaşın: