Hüzünlü bir sonbaharýn ardýndan
Mevsimini þaþýrmýþ aþk tohumu
Filizlenmeye baþlýyordu yine
Uzun uzadýya sýrnaþýk hayatýmda.
Ýrdeliyordu kanayan yaralarýmý.
Halbuki ne de güzel yatmýþtý
Ýncinen yüreðim kýþ uykusuna.
Aþk iþte,
Mahkum kýldý kendine.
Kýrdý kalemimi,
Kararýmý verdi tek celsede.
Cezasýný aðýr aðýr ödetirken
Hapsetti yine
Kalp denilen hücrede.
Yürek tedirgin,
Gönlüm dilime küsmüþ vaziyette.
Kaç muhakeme daha edilecek kimbilir
Yargýsýz infazýma.
Ne olacak benim bu halim?
Ey gönül!
Yine yapýþtýn hüsranýn yakasýna.
Dað gibi yüreðimde
Volkanlar patlýyor.
Ýsmini andýðým an
Aþk vuruyor kýzaran yanaklarýma.
Yaþamak ne zor,
Gözlerinde umut ettiðim cennetin
Cehenneme dönüþebilmesi kaygýsýyla.
Korkuyorum be korkuyorum!
Söyleyemediðim laflar
Kemiriyor içimi.
Kelimelerin acizliðinde boðuluyorum.
Kurtulamadýðým yalnýzlýðýmýn
Pençesinde kývranýyorum.
Besbelli ki yorgun hayallerimin
Gelinecek yine üzerine.
Geçilmeyecek
Düþlerimin ötesine.
Yýpratacak olaðan gücüyle
Beynime sine sine.
Ki siyaha gebeydim
Her hayalin ertesinde.
Belki de en kötü huydur
Aþký kendi içimde yaþamak.
Aceleci tavýr,
Ve bütün bunlara raðmen
Suspus olup
Anlatamamak sevgimi.
Elim kolum baðlý,
Kurtulamamak
Bitmeyen çeliþkilerimden.
Geçmiþteki kýrgýnlýklarýmý
Göz önüne alarak davranmak
En büyük engeldi.
Ýçten içe ah çekip
Hayra yormaktan usanmýþ,
Kader demekten çekinerek
Yenik düþüyordum korkularýma.
Ya her defasýnda kýrýlan kalbim
Tekrar aþk krizine uðrarsa.
Bütün bunlar onun suçu deðil,
Kendi hüsn-ü kuruntularým.
Sonrasýnda ise,
Yine ret edilir miyim acaba deyip
Bitmek bilmeyen korkularým.
Mantýðým kalbime eziyet ediyor,
Haddini aþýyor bazen içimdeki yaratýk.
Belki de o güzel günler bile
Beklemekten sýkýldý artýk.
Aslýnda ne acýdýr ki
Ezelden tutmuyor aþk hamurum maya.
Mecbur deðil ki zaten o da
Ölen parçalarýmý toplamaya.
Murat Gökçe Karsî
12.02.2016