GECE ŞİİRİ

Bir þiir yazdým sana, üþüyen ellerimle; üþenmeden !
Varlýðýn var iken yer yüzünde,
Görüyorken seni beþer, ben görmeden yazdým.
Sönmek üzere yaktýðým mum,
Gece zifir, ölümü andýrýyor sokaklar sessizliðinden.
Kurþun kalem her dokunuþta sahifeye, bir kurþun iniyor yüreðime.
Rengini unuttum gözlerinin, gittiðin gün yaðmurluydu hatýrlýyorum.
Belki seni bu yüzden unutamýyorum..

Yaþamanýn imtihanýný ciðerlerime kadar iþlerken yaradan.
Aldýðým her nefeste seni anmak neyin nesi?
Sevmek kutsaldýr da, sevi için ölmek yakmazmý beni?
Sen hiç sevdin mi peki ?

Bir neþter daha yiyor yüreðim, acýmasýz bir cerrah gibi katýdýr ellerin.
Merhametin sularýnda azýcýk ýslansaydý kalbin; belki acýrdýn.
Sormazdýn sen kimsin diye,
Oysa bende senin gibi dünyadan geçenlerdendim
Belki kesiþmedi yollarýmýz ve hatta kesiþmeyecek
Ama ben de küçük bir hikayeydim, umudunu Allah’(cc) a baðlayan..

Bir þiirde daha görüþmek umudu ile...

Lokman TUNA 11/02/16









Sosyal Medyada Paylaşın: