yaşam bedenini sarsın diye

kan kokan þehirlerden geldim sevgilim,
kuru yapraklarýn düþtüðü kar tanesiyim.
soðuk bir yaþamý kalbime nakþettim de,
bahar gibi çiçekler açtým, çatlamýþ dudaðýnda.

savruk bir hayatýn içinde,
gök kuþaðýný aradým durdum gözlerinde.
gözlerin karanlýk,
gözlerin kör bir kuyu,
ve ben ;
yetim bir çocuk gibi,
bir aðacýn son yapraðý gibi,
tutunduðum dalýmda savrulup durdum.

özlemler büyüttüm gönül hanemde,
zindan gibi karanlýk, soðuk duvarlar gibi yalnýzým.
nar kýrmýzýsý güneþin etrafýmda döndüðü,
umudun çocuðunu doðurdu annem acýlarýmdan,
renksiz ve dilsiz mektup sayfalarýnda kaldý adým yine.

yaþam bedenini sarsýn diye sevgilim,
yüreðime yüklediðim þiirleri,
bir sýzýnýn içinde haps ederek yaþadým.
hiç kimseye caným diyemem bundan sonra,
sana caným demeyi farz kýldý yüreðim.

#ibrahimdalkýlýç

12/02/2016
22:05 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: