Ha vakit ha insan...

yalanýna kurban olayým zaman
bir þey ifade etmiyor dert yüklü mekan
doðmakla göçmek bir arada olunca...

sevmeðe sevilmeðe kýlçýklar kaçmýþ artýk
neylersin gamlý yalnýzlýk içinde öyle kalabalýk
ayrýklýkla hasretlik kol kola mutlu olunca...

dönen dünyaya bir nasihat versem mi acab
anlamý mantýkta kaybolunca sorgusuz sualsiz cevap
zikir ile akýl birbirine düþmüþ olunca...

geri geri gitmek marifet sayýlýyor bugünler de
karanlýk bol bol zindan kalp kör yürekte ona keza
gündüz ile gece birbirinden farksýz olunca...

gözünü seveyim umut bir öpücük kondur
neden mi sebeb umulduðundan da çoktur
can canandan nefesten de yakýn olunca...

farkýna varmamýz gerek yoksa hal duman
yaþadýklarýmýz belki bir hayal belki bir zan
ne fark eder söylermisin tükenen vakitle insan olunca...

(Berlin,12.02.2016)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: