Ben Bir Hiçim Sevgilim

Sandalýnda kürek olmak neyime,
Neyime, gönül denizlerine açýlmak benim?
Yýrtýk bir yelkenim, rüzgâr doldurmaz,
Yamasýz, yaðmurda kepeneklerim.
Sandalýnda yolcun olsaydým,
Seninle
Gezseydim esintilerde;
Bir yanda deniz rengi gözlerin,
Bir yanda, Yeþillikleri karþý kýyýnýn,
Özlerce aþk yuvamýzý, sarýldýðým küreklerde,
Dudaklarýmda olsaydý ayaklarýn.
Uçuþan martýlar,
Kayýp gelirler ya sahillerden,
Kaysaydý tenim, çýplak bedeninde sevgilim,
Son deminde ihtirasýn, çýðlýklarýnda,
Sanýr kalsaydý kulaklarým.
Gökteki
Kuþlar kadar hür olabilseydik,
Olmasaydý tutsaklýðým eski hengâmelere,
Senin kadar yiðit, cesur olup ta,
Baðýndaki güle konabilseydim.
Bence,
Ben bir hiçim sevgilim,
Deðmem, tutsakça yaþadýðýn sevdalara,
Yargýlýyorsam kendimi senin için,
Dürüstlüðüm, aþkýmýn büyüklüðünde.
Neyimeydi
Senin kalbinde tutsak olmak,
Tutsak tutmak, kocamýþ yüreðimde ruhunu,
Ne denizlerin enginliði, ne serinliði rüzgârýn,
Söndürmez gönlümdeki ateþi;
Onulmaz bir derdi çeker olmuþsam,
Eþsiz güzelliðin sebebi.


Ahmet ÝDRÝSOGLU Kastamonu ev 22.Mart.2008 23.25

Sosyal Medyada Paylaşın: