Kayboluyorum ben Zaman kadar sessizliðin içine Adý susmak adý durmak Adý yaþamak için bir yerlere
Ýçimde ses büyüyor Çýðlýk oldu olacak Ölüme hazýrlanýyor Son baðýrýþý içten sarsacak Pas tutmuþ yüreðim sonunda anlayacak
Mevsim mart Yaðan yaðmur nisan Benim usum kasým Kapý aralayarak aralýktan Gidiyorum ben bir yere Kayboluþ kadar derin Dönüyorum içimden yara almýþ yâre Düþmek kadar acý içinde
Kasým da patlatmak isterdim düþümden olmuþ çiçeði Nisan yaðmuruna saçýmý daðýtmak Mart bakýnca kapýdan kapýmý kapatmak Aralýk zaten içimde kapanmamýþ susmak
Her neyse ya þiir finale atýyor çelmeyi her defasýnda Nereye gitsem ne kadar kaybolsam Vurucu olmuyor Bitirmiyor kendini düþüncem susunca Bir acý da o katýyor kalem tutan elime Sevdiðimin adýný kâðýda kazýmaya baþladým baþlayalý
Ben gemi yapýyorum gideceðim nasýl olsa Mevsim baþlarýný býrakýyorum sana Dörde indirgedim ne kýþ uðrar Ne yazý görür gözlerin Gemi kâðýttan Bu yüzden batacak benim
ÝSTANBUL e...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Otranto Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.