baþka inerdi perdelerim penceremin üstüne
seviþen gölgelerimiz
düþerken gecenin gizine
ve ben
izbe sokaklarýmýn labirentlerinde dolaþýyorum
sessiz bir çýðlýk dolanýp duruyor yine dilime
ki dalgalar eðilip öpmezken kumsal tenimden
ben sana susardým çaresizce
i s i m s i z d i m
sen...
noktasýz günlerimi nedensiz vürgüllerle bölerdin
ben...
eylül bakýþlarýný umutla kederli bulutlarda arardým
tanýmsýz tümcelerim birbirini kurþuna dizerken
hercai menekþelerim sinemde solardý sessizce
ve yine de uslanmaz haþarý bir çocuktu yüreðim
kaçak tenhalarda hep adýný yazardým caddelerime
ve sonra da silerdim
ihanetlerinin lekesini taþýrken tenimin üzerinde
ve sonra bütün ak güvercinlerim bir bir vurdular
ayazlý zemheri gecelerimde
eteklerime ölü güvercinlerim düþerken
c a r e s i z d i m
ruhumun sokaklarýnda volta attýkca azrailler
ve asla umut eksilmezdi dilimin kekremesinde
seni sýyýrýp atmak istedikçe gizlice tenimden
o anda yine aklýma eylül gözlerin düþerdi
ben tamam aþk bitti dediðim yerde
yeniden baþlardý her þey
ay/su
þubat yine zemherisini taþýdý iliklerime
haydi gel eylül gözlerini ört üzerime
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.