“Çocuk senin adýn uçurtma olsun/ Körelmiþ bakýþlarýn yurduna uç Kanatlarýnda yelken telaþlarý/ Ne olur çocuk/ne olur… Ölüm baþka bahara…”
Belki de! Gözleri mavi Havlu battaniyenin yamacýnda Saçlarý da baþak sarýsý… Elleri yosun tutmuþ Dili ketum sütsüz Bilmem kaç gün Kaç ay/ Kaç yýl/
“Ölüm kanadýnda…”
Ve… Bir annenin Ýçe aðlamalarý Doyasýya deðil Sözleri hiç/ Gözleri boþluk Daha dört çocuk Daha dört… Bu sayý üçün yanýlsamasý Gücüne gitmesin yüce yaradan Can verdin rahim aralýðýna Yazgýsýný neden zalime Baðlarsýn ecel ipiyle…
Bir coðrafya yok Beþik yok Döþek yok Ana yok Baba yok Yok oðlu Yok…
Göklerine mavi doldurulacak Bir kent harap/ Heykeller bitap/ Sokaklar ölüm…
“Ucube aðýtlara baþlýyor Öteki þehrin büyük yüzü”
Sonsuz bir limana yelken açýyor insan Soysuz gün aralýðýnda mahcup ve virane…
Ve þairim elim gitmez divane…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.