KELEBEK SESSİZLİĞİ

Bir devrin gölgesinde yürüyorum
Ortalýk zifiri karanlýk
Iþýklarý yutmuþ olmalý
Kara çalýlar
Kelebek sessizliðinde zaman
Renkler ürküp gitmiþ
Çaresizce
Sýðýnmýþlar bir çocuðun yüreðine...

Ýçimdeki Nehirler çaðlýyor
Taþý topraðý önlerine katýp
Uykuya dalmýþ
Denizlere
Artýk!
O lacivert kabustan
Uyansýnlar diye...

Bir Kardelen aðlýyor
Yosun tutmuþ kayanýn koynunda
Kelimeler can çekiþiyor
Kalemimin ucunda...

Sýr(r)ý dökük aynalar
Ýçlerini döküyorlar
Suretler taþarken ortalýða
Korkmuyorum...
Umut,gökyüzünde
Bir yerlerde saklý
Ve ben
Bir tek onu biliyorum...

Ellerimize deðdiyse
Kýþýn soðuk nefesi
Ve
Hayat yitirdiyse
Çoktan masumiyetini
Bizde
Ýnadýna güleriz
Çocuklar gibi...

Esra TÜRKER KONUK - KELEBEK SESSÝZLÝÐÝ - ON ÞUBAT ÝKÝBÝNONALTI





Sosyal Medyada Paylaşın: