BİR ŞAİR GEÇTİ BURDAN

bir ,þair aðlýyordu sessizce,
ay ýþýðý bir kuyu olurdu her gece
o da,düþerdi
onu ordan kurtaran eller olamazdý
ruhu bunu imkansýz kýlmýþtý.

dudaðý alev alev yanardý iç ateþinden,
anlatamazdý gönül yarasýný çekmeyene
dört duvarý onu boðazlardý;
iç çekerek vefasýz bildiðine.
uykusuz sabahlardý.

bilmediði bir þey vardý;
kahrý sevdiðinin kahrýydý
kaleminin mürekkebi
onun gözyaþlarýyla dolardý.

dizelerine kan damlarken;
o kaný gizlerdi çekinirdi onu üzmekten
hem de vefasýz bilinme pahasýna
onu seyretmekle yetinirdi uzaktan.

heybesindeki acý ,kelimeleri daðýtarak,
bir, köþede oturup hikayesini anlatarak ,
gözlerinden parlak boncuklar dökerek,
bir þair geçti burdan
dört mevsimin farkýný farketmeyerek.

anýlarýný yaþayýp süsleyerek ,
sevdiðinin çehresine bürünerek ,
ardýnda lekesiz bir isim býrakarak
o þair geçti burdan yanarak .
sevginin eþ anlamýndan esinlenip
durmadan yazarak.
yazarak.

Nuran KARACA20:02 08.02.2016
Sosyal Medyada Paylaşın: