ÝNSAN GÝBÝ VARMI’ki BU DÜNYADA.
Mevla bütün her þeyi insanýn,emrine vermiþ.
Nefisleri baðlayýp, gözü,gönlü,doymamýþ
Ahireti düþünüp, beþ vakitin kýlmamýþ.
Ýnsandan nankör varlýk varmýki bu dünyada.
Her türlü nimetini,yiyip içer yaþar da,
Akýl etmez bir türlü, þeytan ile koþar da,
Hemen hakka sarýlýr, baþý kalýnca darda,
Ýnsandan nankör varlýk ,varmýki bu dünyada.
Düþman sinsi olurda, dost neden sinsi olur,
Dostum diye sarýlsan, seni arkadan vurur.
Eþin,dostun,akraban, kýskançlýktan kudurur.
Ýnsandan nankör varlýk varmiki bu dünyada.
Kýrk gün kýrk gece taþý, yeter biraz dur demez.
Her þeyini paylaþsan, sanada yazýk demez.
Ýhtiyacýn olunca,vallah selamda vermez.
Ýnsandan nankör varlýk varmýki bu dünyada.
Kediye nankör derler, hakikatla payý yok.
Atalar neden demiþ, benden buna yorum yok.
Yaralarým iyi olmaz, her tarafým saplý ok.
Ýnsandan nankör varlýk varmýki bu dünyada.
Hakkýn yolunda olki, sönmesin gönül ferin.
Ortaya çýkmaz sanma, çýkar tüm rezilliðin.
Güzel,ahlak yok ise, neye yarar benliðin.
Ýnsandan nankör varlýk varmýki bu dünyada.
Erolum bazan böle, kýzgýn küpe girersin.
Ademden beri vardýr, bunu böyle bilesin.
Bu hayat okuluda, derslerini veresin.
Sende bir Ýnsansýn, ama nankör olma dünyada.
25-1-16 Erol Köktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.