İNSANLIK

Ýnsana öfkemi kusmak istemem
Ýnsana sevgimi , neþemi kusmak istesem
Gülüþlerine güller veren olmak istesem
Ama dikeniyle beraber deðil

Ýnsanýn var olan güzelliðinden
Çalmak istemem ....
Ýnsaný kötülüge iten sevginin
Nefretle, nefrete sebep olan
Duyguya engel olmak istesem

Yolda yürürken mendil açana deðil
Açtýðý için akla bin türlü fetva veren
Duygunun vicdanýndaki nefret çeken
Nefsin ta kendisi olmak hiç istemem

Silahý elinde tutanýn
Tetigi çektiðinde, vicdanýndaki
Merhamete paha biçenin
Biçtiren düzene sevgi beslemem

Gecenin karanlýðýnda
Sessizliginde fink atan
Yýkým meleði olmak istemem
Ölmün nefesinin sesi ,
Ruhun rengikli desenin
Kupkuru siyahýn neferini ,
Týpký ölü bir ceset gibi
Vahþetin çaðrýsýna ...
Ayak uydurmak istemem


Sadece kapkara gecelere güneþ isterim
Gündüzlere umutla uyanýp varmak için
Geceyi huzurla aydýnlatan
ýþýklarý görüp duymak için

Celal AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın: