Ömrümün geri kalanı

Ýçim çýðlýk çýðlýða, yutkunsam kelimeler düðümlü boðazýmda.
Sanki uçurumun kenarýnda ha atladým ha atlayacaðým,
Her yer yitik bir þehir zahir bir hayatýn kayboluþum içinde,
Nasýl birþey bu yalýn ayak, ateþte yürüyorum sanki...
Kalemi çalýnan, masallara konu olan iç dökümü..
Korkularýmla düþtüðüm suda boðulan kimsesiz çocuk,
Oysa herþey yarým yamalak bir düþ salýncaðý,
Kimi zaman dokunduðum yürek paramparça,
Kimi zaman maðrur yaslý...
Kimi zaman bütün sevdiklerim baþ ucumda.
Kimi zaman sen yoksun yanýmda,
Hadi gitme desene atma desene bana kendimi!
Seninle biz diyemezmiyiz kal ömrümün geri kalaný?
Sonbaharýn son günlerinde,
Ben sana nasýlda sustum öylece.
Sen yoksun diye sildim ne varsa...
Bütün seneleri bütün geceleri ömrümde.
Ýþte sen uzaktasýn sevgili o kadar uzaksýn ki,
Adýný hasret koydum senden ayrý geçirdiðim günlerin.
Bir o kadar da yüreðimin içindesin þiirlerimin misafiri.
Sosyal Medyada Paylaşın: