þimdi ben... dar aðacýný kendi urganýyla boðan sancýlarýmla savaþýyorum katlime ferman yazan tabürem ayaklarýmýn altýnda
oysa ki saatler sana daha çok vardý bu kadar geç kalmýþken varlýðýna ki aþk.. çölde yolunu kaybetmiþ bir bedevi ben izdüþümlerimi düþürmüþken ardýna ve hep unuttum kendimi düþe kalka b/akarken sana
ve mevsimlerden kýþ bir þubat zemherisi konaklarken baðrýmda hasretin hýzlý tren seferlerinin yolcusu mutluluk topal bir karýncanýn omuzlarýnda aðýr aksak
ki vuslat bir düþ kýrýntýsý bile deðildi bende sana gelen yollar bir bir çýkmaza vardýkça ve çýðlýk çýðlýða martýlar terk ederken maviliklerimi tenimi tenimden sýyýrýp alýyor akþamlar
þimdi ben yýrtýk ceplerime yeni umutlar biriktiriyorum uzak ütopyalara hiç aldýrmadan ve avuçlarýmda sakladýðým kan çiçeklerini savuruyorum içimdeki boþluða