Her þey birbirini kapsarken ve ya da hiçbir þey yokken; Nesin sen ve sen gerçekten kendin sarf gördüðün ile var mýsýn sanýrsýn ? Yok atom diye bir þey, hiçbir þey ve var her bir þey! Çekirdek ve týfýn özün etrafýnda dolananlar; Düþe kalka, zerreler yörüngelerde inip çýkýyor. Bebek doðuyor, emekliyor ve o gene o diþsiz gidiyor ! Ölemez ya da doð’rulamazsýn, ama var ya da yoksun. Ölüme çare geliþtirilebilirse de bunu ancak yapacak sensin... Bir gölge çatýda dolaþýyor, sürükleniyor, sürünüyor, o ne yapýyor? Her þey açýða çýkar fakat, hakikati kapsamýþlar Doðdu gerçeðe ve doðar doðmaz da kendileri de öyle oldu. Eðilmeyen kurt, rüya ederek getirdi bu dünyayý düze.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cicc6 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.