DEVRAN

DEVRAN

Zerrelerden örülmüþ gözle görülmez kat kat
Koskoca bir sistemin bir parçasýdýr hayat

Doðan çocuk habersiz nereye geldiðinden
Kahkahalar bi çare ne için güldüðünden

Can dolarken çarþafý duygularýn postuna
Devran çadýrý kurar bilinmezin üstüne

Nefis þaha kalkarken eþref payladýðýna
Dilin kendi utanýr, kendi söylediðine

Neþrü nema bulunca þehvet ister hakýný
Fýtrat rahat býrakmaz her gün saplar okunu

Hýrs buluða erince kaplar en büyük yeri
Davar gibi otlatýr aklým var diyen körü

Ne kadar saklasak da bencillik pörtler çýkar
Bu güzelim Dünya’yý yaþanmaz hale sokar

Bir bizizdir doðrucu geri kalan haksýzdýr
Bedenler Pazar malý ruhlar ise öksüzdür

Bir tarafý alemin çaresizlik yurdunda
Diðer yaný kudurmuþ yumruklama derdinde

Felek tepe üstüne kimleri atmadý ki
O yalýlar o köþkler kimlere batmadý ki

Kimi canýn veriyor topraðýnda azgýn var
Kimi hava atýyor deposunda benzin var

Taraftarlýk popüler egoizm en önde
Sevginin adý kaldý kendi kayýp bu günde

Bir taraftan deðirmen alýrken üçer beþer
Kendini baki sanýr adý üstünde beþer

Büyümemeli insan Yaradan’a nusretken
Bilmecenin kendisi cevabýna hasretken

Teknik denilen hortlak merhamet uzaðýnda
Ýlim sanýlan maymun þeytanýn tuzaðýnda

Kader midir cezamý cevabýný bulmak zor
Güzel yurdum kendine, bu soruyu kendin sor

Biliyorum ey hayat maharetin az deðil
Çekiyorum kýþýný, gönül artýk yaz deðil

Çiftci baba rahmana yalvarýyor derinden
Aklýma mukayyet ol, yine aklýn þerrinden

Ahmet çiftci






Sosyal Medyada Paylaşın: