NASIL GEÇTİ HABERSİZ
Toz pembe düþlerin masumluðundaki çocukluk günlerim
Ýçimdeki ‘ben’in tanýklýðýnda
Anýlar bulutunun esaretindeki gözlerimde duman duman tüter
Bir sis perdesi ardýndan gülümseyen yüzüyle
El sallayan çocuða dokunmak istedikçe
O, eriþilmez bir yýldýz gibi daha da uzaklaþýr benden…
Çaresiz yutkunurum ardýndan!..
Ýçimin derinliklerinde bir baþýna býraksam da
Anýlar geçidinin ilk duraðýnda karþýlayan
Hep o olur ’gül’ yüzüyle beni!..
Vefa onda, saflýk onda, hesap bilmezlik onda,
Yürekten baðlýlýk ondadýr!..
***
Derken, içimdeki yol alýþýmýn ilerleyen adýmlarýnda
Damarlarýmdaki kanýn ’delice’ çaðladýðý
Delikanlýlýk günlerim gelir dikilir karþýma!..
O uçarý, baþýnda kavak yelleri esen delikanlý çocuk,
Yaþlanýyor olmamla dalgasýný geçer inceden inceye!..
"Hayýr ben daha 18’indeyim..." desem de
"Sen onu külahýma anlat..." der hýnzýr gülümsemesiyle...
Yýllar öncesinin haþarý delikanlýsýyla cebelleþmem,
Þimdiki orta yaþlý halimin, kulaðýma,
“Tatlý avuntu” içinde olduðumu fýsýldamasýyla son bulur!..
Ýþte o an yüzleþirim gerçeðin aynasýyla…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.