LÂNET

Bülbül diye aldým gönül baðýma,
Bir uðursuz baykuþmuþsun bilmedim…
Çið düþürdün nazlý gençlik çaðýma,
Bir gün olsun doya doya gülmedim…

Kör oldun da döndün huysuz kýrata,
Sürdün aþký bir geçilmez sýrata,
El kol baðlý attýn beni Fýrat’a,
Ýnadýna yaþýyorum ölmedim…

Onurun yok senden iyi sürüngen,
Ot kuruyor düþse lânet o gölgen,
Bedeninde iflah olmaz azgýn gen,
Ben defterden güzelliði silmedim…

Gururumu ben çiðnetmem arsýza,
Sevdalýyým bil Güneþ’e, yýldýza,
Benliðini kaptýrmýþsýn hýrsýza,
Çabuk gördüm bu oyuna gelmedim…

Cantekin der; seveceksen candan sev,
Tez yýkýlýr kum üstünde inþa ev,
Seven gönül yufka olur olmaz dev,
Bu ömrümü boþ hayalle dilmedim…

Sosyal Medyada Paylaşın: